یاد رضا شاه بزرگ سر سلسله دود مان  پهلوی

را گرامی می داریم

تجلیل از شخصیت ها و یا حتی افراد عادی چه به هنگام حیات و یا مرگ آن ها رابطه مستقیم با کارنامه زندگی آن ها دارد. وقتی زندگی رضا شاه و محمد رضا شاه را مورد بررسی قرار دهیم ملاحظه می شود کتاب زندگی این دو شخصیت ایران ساز از صفحات زرینی تشکیل شده است. به همین دلیل چهارم  امرداد که برابر است با سال روز در گذشت رضا   شاه را  طی  بحثی  مستدل مورد  تجلیل  قرار می گیرد و یاد  او را گرامی می داریم.

رضا شاه روز چهارم امرداد 1329 خورشیدی در حالی که حسرت دیدار وطن را در دل دردمند خود داشت جهان پر از رنگ و نیرنگ ها را بدرود گفت و به ابدیت پیوست.

در زمان رژیم اشغالگر جمهوری اسلامی دشمنان رضا شاه که باید آن ها را دشمنان سوگند خورده ایران نامید. کوشیدند با تخریب آرامگاه آن راد مرد بزرگ نام رضا شاه را از حافظه تاریخ پاک کنند. ولی آن عقب مانده های واپسگرا، احمق تر از آن بودند که درک کنند رضا شاه مانند امامانشان  به آرامگاه و گنبد و بارگاه نیازی ندارد. زیرا  رضا شاه ستاره درخشان آسمان تاریخ ایران است  و آرامگاه او ساختمان  دانشگاه تهران- بانک ملی ایران- راه آهن سراسری- کاخ دادگستری- ساختمان های وزارت دارائی- موزه ایران باستان و صد ها مدرسه و بیمارستان و ده ها واحد صنعتی و کارخانجات می باشند که به همت آن سردار بزرگ ایجاد شده و چهره ایران را دگرگون ساخته بودند.

بسیاری از پژوهشگران بخصوص دمستر مارتین گزارشگر آلمانی که مدت شش ماه در تهران سر گرم پژوهش در زمینه تاریخ معاصر ایران بود در گزارش چهارم سپتامبر 2002 میلادی خود می نویسد. امروز به تحقیق رضا شاه پهلوی محبوب ترین چهره تاریخ معاصر در میان ایرانیان است

  باری جلو داوری تاریخ  را با هیچ  حیله و دسیسه  نمی توان گرفت. تاریخ آشکارا  فریاد می زند که اگر رضا شاه نبود از کشوری با محدوده جغرافیائی امروز اثری  باقی نمانده  بود. علی ایزدی که تا  آخرین  روز های  زندگی رضا شاه  در خدمت بوده می نویسد من خود استاد تاریخ هستم باید بگویم رضا شاه از بزرگترین شاهان ایران بود که آرزو های زیادی برای ترقی کشور و سعادت ملت ایران داشت. شب و روز بفکر ترقی و سازندگی  ایران  بود.  با  این که کسا لت  داشت   و  ایام  سختی  را در دور از  وطن می گذرانید. خیلی آرزو می کرد که به ایران باز گردد و در خاک وطن بسر برد.

بر خلاف آنچه که بعضی ها تصور می کردند رضا شاه خود رأی و مستبد بود. کلاً در اشتباه اند. رضا شاه انسانی رئوف و مهربان بود. ولی در کار های مملکت خیلی تند و سختگیر و عصبانی بنظر می رسید. به پول و تزئینات اعتنائی نداشت. چیزی همراه خود بخارج از کشور نیاورد.

دکتر صدیق اعلم می گفت رضا شاه بزرگ  روح تازه ای بکالبد ایران دمیده بود و مملکت را از حال ملوک الطوایفی و قرون وسطائی وارد عصر جدید نموده بود، یعنی آن کاری که در اروپا بمدت دویست سال انجام شده بود. در نتیجه اراده قوی رضا شاه ظرف  شانزده  سال صورت گرفت. یکی از خصوصیات  رضا شاه شجاعت او بود. در اثر همین شجاعت روز سوم اسفند 1299   خورشیدی  با عده  قلیلی نظامی به تهران آمد و بساط بی نظمی و بی قانونی را در کوتاه مدت برچید. ارتشی بوجود آورد که امنیت را در اقصی نقاط ایران بر قرار ساخت و زمینه را برای اصلاحات آماده کرد. روی دشمنان رضا شاه پهلوی سیاه باد که چشم  دیدن آن همه  خدمات رضا شاه  به ایران و مردم  ایران را نداشتند.  یادش  و نامش را گرامی می داریم و به روان پاکش درود می فرستیم.

نه آن دریغ که هرگز بدر رود از دل      نه آن حدیث که هرگز برون شود از یاد

پایان